Dom nad Wodospadem - recenzja

Dojazd:

Do Międzygórza, przypominającego szwajcarskie kurorty w miniaturze, które jest najpopularniejszym punktem wypadowym w Masyw Śnieżnika, pociągiem się nie dostaniemy. Najbliższa stacja kolejowa znajduje się niecałe 7km dalej, w miejscowości Domaszków. To dobry punkt wypadowy do kraju pardubickiego w Czechach. Pociąg zatrzymuje się we wsi Lichkov i w naszej ocenie jest takim odpowiednikiem Międzygórza.

Sama podróż pociągiem po Kotlinie Kłodzkiej jest już przyjemnością dla oka, nie tylko dla pasjonatów kolei. Po pierwsze dlatego, że wszędzie tu rozciągają się malownicze, górskie krajobrazy. Po drugie, na kim nie zrobi wrażenia długie i wysokie wiadukty, czy tunel znajdujący się pod zachodnim zboczem wzgórza Wronka w Długopolu-Zdroju?

Międzygórze obsługuje również kłodzki PKS, ale liczba połączeń poza sezonem, jest niewystarczająca. Jeden kurs na dzień, to komunikacyjny dramat. Szczególnie dla społeczności lokalnej, o czym w lutym br. informowały lokalne gazety.

Pozostaje jeszcze droga krajowa nr 33, która przebiega przez urokliwie zakątki Kotliny Kłodzkiej i sięga obrębu Masywu Śnieżnika. Jakość nawierzchni dobra, trzeba jedynie zwracać uwagę na ostre zakręty. Trasa warta przejechania w żółwim tempie i dostrzeżenia wielu przyrodniczych i architektonicznych perełek.

Dom nad Wodospadem znajduje się przy głównej drodze – po jednej i drugiej stronie duży parking dla hotelowych gości.

Obiekt:

Piękny obiekt widać już z daleka. Na elewacji kamień i drewno, duże balkony, strzelisty dach oraz przeszklone, zautomatyzowane wejście. Stamtąd zaraz trafiacie na recepcję, którą tego dnia obsługiwała właścicielka, Pani Ola. Z nią też porozmawialiśmy o Domu nad Wodospadem. Czytajcie wywiad.

Istnieje także drugie wejście, tuż przy zejściu do Wodospadu Wilczek. Przy recepcji kupicie wiele lokalnych pamiątek, a dla fanów tradycyjnej korespondencji są pocztówki i znaczki. Skrzynka Poczty Polskiej znajduje się przy wejściu.

Dom nad wodospadem oferuje 50 miejsc noclegowych, wszystkie, 24 pokoje są w podobnym standardzie. Wygodne łóżka (jedynki i małżeńskie – w zależności od potrzeb), czysta pościel, szafki, nocne lampki. Wszystko, co jest niezbędne do udanego pobytu w bazie noclegowe.

Część z pokoi znajduje się bezpośrednio przy wodospadzie, co daje niesamowity klimat, szczególnie w nocy, przy otwartym oknie. Łazienki bardzo czyste, zwracają uwagę kamienne ramy wokół luster. Gospodarze remontując obiekt kierowaliśmy się tym co ich otacza, czyli kamieniem, drewnem i szkłem, które imituje wodę.

Część pokoi ma dostęp do balkonów. Na pierwszym piętrze, z ogólnodostępnego korytarza, jest wyjście na bardzo duży taras z miejscami do siedzenia i parasolami. Urokliwe miejsce.

Dom nad Wodospadem spełnia się również bardzo dobrze, jako baza konferencyjna. Duża sala ze sprzętem multimedialnym i nagłośnieniem. Bezpośredni dostęp do przekąsek, zimnej płyty i ciepłych obiadów. Jedzenie z restauracji na parterze jest wyborne.

Goście hotelowi mają śniadania w formie bufetu szwedzkiego. Można na nim znaleźć swojskie wędliny, pasztet, prawdziwy wiejski biały ser, domowy dżem, a dla pierwszych gości serwowana jest na życzenie jajecznica z jajek ekologicznych.

W karcie Menu znajdują się typowo tradycyjna kuchnia. Serwowane są np. kotlety schabowe, domowe pierogi, wątróbki drobiowe, żurek czy flaczki. Kuchnia urozmaicona jest również daniami pochodzenia różnego np. carpaccio wołołowe, tagliatelle z kurczakiem i grzybkami leśnymi, sałatka grecka lub placek po węgiersku.

Jednym z najlepiej sprzedających się dań jest pstrąg z pobliskiej rzeki. Zawsze świeży, nigdy nie mrożony. Dla zainteresowanych pełne menu do sprawdzenia tutaj

Restauracja ma swój niepowtarzalny klimat

Zwracamy również uwagę na samą restaurację, która jest przestronna, romantycznie oświetlona, z kominkiem. Zaskakuje bardzo duży wybór win i piw kraftowych. Jedno z nich dedykowane jest pod działalność Domu z Wodospadem.

Przy schodach prowadzących do mostku widokowego wodospadu Wilczki, znajduje się drewniany domek z kamiennym grillem, który cieszy się dobrą renomą i dużą popularnością od kilkunastu lat. Był już kilkakrotnie powiększany. Na kamiennym grillu opalanym drewnem bukowym można zjeść między innymi świeżego pstrąga kłodzkiego (produkt regionalny hrabstwa kłodzkiego) lub przepyszną kiełbaskę sprowadzaną specjalnie dla naszych gości z Kobyłki.

Dla dzieci przygotowano plac zabaw, a rowerzyści skorzystają z drewnianych stojaków.

Obsługa bardzo miła i uprzejma, uśmiech od ucha do ucha, duża chęć do pomocy i rozwiązywania na bieżąco problemów.

Ciekawostka:

Na południowym, stromym brzegu Wilczki zamieszkiwało rodzeństwo Naglów, które pilnowało wejścia do wodospadu i pobierało opłaty za wstęp. Po ich śmierci teren ten zakupił pan Seifert i w 1871 roku wybudował gospodę, nazywaną od 1880 roku „Seiferts Gasthof”- w przewodniku Karla Baedeckera „Seiferts Gasthof” opisywano jako pierwszą gospodę w Międzygórzu z mostkiem i schodkami do wodospadu… Budynek miał konstrukcję murowano- drewnianą, o prostej bryle krytej dachem z małym spadkiem, w stylu tyrolskim. Specjalnością kulinarną gospody były pstrągi, stąd też wzięła się późniejsza nazwa restauracji i gospody „Gasthof zur Forelle am Wolfelstall” czyli „Pod Pstrągiem Nad Wodospadem” W okresie międzywojennym nadal działał tu hotel zwany „Zur Forelle” – „Pod pstrągiem”(…), z którego przez mostek przerzucony nad Wodospadem Wilczki można było przejść do parku, gdzie znajdowała się hala spacerowa. Po wojnie obiekt działał początkowo, jako hotel, później budynek przeznaczono na dom wczasowy leśników, a w roku 1962 włączony został do PPUT Śnieżnik ponownie z przeznaczeniem na hotel. Później obiekt nosił różne nazwy: „Pod Pstrągiem”, „Hotel Nad Wodospadem” czy „Nad Wodospadem”.

Szlaki Turystyczne:

czarny: na Śnieżnik z widokiem na Mały Śnieżnik, Smrekowiec i Średniak,
czerwony: przez pasmo Żmijowca,
niebieski: na Przełęcz Puchaczówkę,
żółty: droga Szklary-Samborowice – Jagielno – Przeworno – Gromnik – Biały Kościół – Żelowice – Ostra Góra – Niemcza – Gilów – Piława Dolna – Góra Parkowa – Bielawa – Kalenica – Nowa Ruda – Sarny – Tłumaczów – Radków – Skalne Wrota – Pasterka – Karłów – Lisia Przełęcz – Białe Skały – Skalne Grzyby – Batorówek – Batorów – Skała Józefa – Duszniki-Zdrój – Schronisko PTTK „Pod Muflonem” – Szczytna – Zamek Leśna – Polanica-Zdrój – Przełęcz Sokołowska – Łomnicka Równia – Huta – Zalesie – Stara Bystrzyca – Bystrzyca Kłodzka – Pławnica – Szklary – Igliczna – Międzygórze – Jawor – Przełęcz Puchacza.

Atrakcje:

Wodospad Wilczki – jest to drugi co do wielkości wodospad w polskich Sudetach, po Wodospadzie Kamieńczyka. Przed wielką powodzią w 1997 r. woda spadała z wysokości o 5 metrów większej. Powódź wymyła wtedy, jak się okazało, sztucznie wykonany próg z początków XIX w. Przed 1945 r. wysokość wodospadu sięgała nawet 30 m. Wody spadają z progu szerokości ok. 3 m do niewielkiego kotła eworsyjnego wyżłobionego w mniej odpornych łupkach łyszczykowych. Zimą wokół kaskady tworzy się efektowny lodospad.
Zapora w Międzygórzu – na potoku, w Międzygórzu, około 500 m poniżej wodospadu znajduje się kamienna zapora tworząca suchy zbiornik retencyjny. Zbudowano ją w latach 1906-1908 po serii katastrofalnych powodzi, które wystąpiły na tych terenach pod koniec XIX i na początku XX wieku. Zapora ma 102 m długości i 29 m wysokości. Zbiornik retencyjny może pomieścić około 1 mln m³ wody. Udostępnione jest przejście koroną zapory. Powódź stulecia w 1997 roku na zaporze w Wilczce rozpoczęła się od zapełnienia suchego zbiornika przeciwpowodziowego i przelania wody przez zaporę oraz zalania terenów wokół zapory.
Ogród Bajek w Międzygórzu – skansen z kolekcją drewnianych rzeźb przedstawiających bajkowe postacie i miejsca. Niemal stuletnia kolekcja usytuowana jest na wysokości około 700-710 m n.p.m. i zajmuje 0,25 hektara. W ogrodzie znajdują się postacie z baśni, bajek i legend, m.in. Pinokio, Jaś i Małgosia, Kot w butach, Koziołek Matołek, Gargamel z Klakierem, Koszałek Opałek, Bolek i Lolek, Muminki, Włóczykij, jak i wiele innych[2]. Naczelne miejsce zajmuje Duch Gór – Liczyrzepa.
Śnieżnicki Park Krajobrazowy – rzeźba terenu Parku jest mocno urozmaicona i charakteryzuje się występowaniem kontrastowych krajobrazów: od kotlin wysokogórskich, poprzez krajobrazy starszych gór i starych dolin rzecznych, aż po erozyjny krajobraz krawędzi tektonicznych. Zachodnie, stosunkowo strome zbocza masywu Śnieżnika przecinają liczne dolinki, a powstałe na progach skalnych wodospady stanowią dodatkowe urozmaicenie krajobrazu. Lasy zajmują około 60% powierzchni Parku.
Kościół św. Józefa Oblubieńca w Międzygórzu – drewniany kościółek wzniesiono w centrum wsi w latach 1740–1742 jako cmentarny. Zbudowali go lokalni budowniczowie Friedrich Knietig z Wilkanowa i Heinrich Ludwig z Pławnicy z wykorzystaniem wzorów sakralnego budownictwa murowanego Ziemi Kłodzkiej. W latach 1790–1792 odnowiono sygnaturkę, a w drugiej połowie XIX w. przebudowano strop prezbiterium i wykonano obecny dekoracyjny wystrój wnętrza kościoła. W 1924 cieśla Ignatz Herfort prawdopodobnie przebudował strop nawy i zbudował nowy dach, który pokryto łupkiem. Użyte płyty łupkowe o powierzchni około 1 m² pochodziły z jedynego w Sudetach kamieniołomu łupka szarogłazowego znajdującego się koło Jarnołtówka. W 2001 usunięto z dachu i z sygnaturki łupek i położono gont. W 2013 wykonano remont elewacji zewnętrznej.